جراحی روباتیک از راه دور

Icon

این مقاله توسط متخصصان وی کلینیک تایید شده است.

جراحی روباتیک از راه دور یک سیستم جراحی نوظهور است. این نوآوری با استفاده از شبکه های وایرلس و فناوری رباتیک انجام می‌شود. همچنین به جراحان اجازه می دهد تا بیمارانی را در مکان های دور تحت جراحی قرار دهند.

این روش می تواند بر مشکلات زییادی غلبه کند:

  •  کمبود جراحان،
  • عدم دسترسی جغرافیایی به مراقبت های فوری و با کیفیت جراحی،
  • هزینه بالا،
  • عوارض احتمالی و سفرهای طولانی مدت

این فناوری به نفع بیماران است. روش های جراحی ایمن و دقیقی را برای بیمارانی که نمی توانند مسافت طولانی را طی کنند، ارائه می دهد.

تاریخچه جراحی روباتیک

اولین جراحی روباتیک از راه دور در جهان، در نیویورک و در سال 2001 با استفاده از سیستم رباتیک ZEUS بوسیله یک تیم جراحی انجام شد. جراحی موفقیت آمیز کوله سیستکتومی لاپاراسکوپیک دو ساعته بر روی یک زن، در بیمارستانی در استراسبورگ فرانسه، انجام شد. بیمار بدون اینکه مشکل مهمی برایش پیش بیاید بهبود پیدا کرد. از آن زمان تاکنون، پیشرفت های تکنولوژیکی زیادی در جراحی از راه دور بوجود آمده است.

در سال 2014، جهان برای اولین بار شاهد راه اندازی فناوری جدیدی به نام حضور تعامل مجازی (VIP) بود. این فناوری از راه دور به جراحان مغز و اعصاب اجازه می داد با یک صفحه نمایش سه بعدی مشترک و از طریق دوربین دوچشمی با کیفیت بالا همکاری داشته باشند. این سیستم بصری بلادرنگ به جراحان این امکان را می دهد حرکات دست همدیگر را در یک نمایش ادغام شده ای از صحنه جراحی ببینند.

محققان با استفاده از VIP، کرانیوتومی های (جمجمه بری) pterional و ساب اکسیپیتال و روش های میکروسکوپی را برای غده پینه آل (غده صنوبری)، بر روی یک مدل جسد با موفقیت انجام دادند. در این پروژه مشخص شد که جراحی روباتیک نه تنها در مراقبت از بیماران تحت جراحی، بلکه در آموزش جراحی نیز قابل استفاده است. همچنین امکان تعامل عمیق بلادرنگ را بین جراحان در مراکز پزشکی مختلف از سراسر جهان فراهم می کند.

مزایای جراحی روباتیک از راه دور

  • این روش، جراحی با کیفیت بالا را برای مکان هایی که از نظر پزشکی محروم هستند، مانند مناطق روستایی، میدان های جنگ و حتی فضاپیما ها، فراهم می کند.
  • نیاز به سفرهای طولانی به همراه خطرات و بار مالی مربوط به سفر را حذف می کند.
  • سیستم نمایش سه بعدی امروزی، بازخورد بصری با کیفیت بالا را به طور همزمان به جراحان مراکز مختلف ارائه می دهد.
  • این امکان را فراهم می کند که جراحان همزمان در مراکز مختلف با هم همکاری داشته باشند.
  • با فناوری شتاب سنج، لرزش فیزیولوژیک اپراتور را می توان لغو کرد و دقت جراحی را بهبود بخشید و به این ترتیب آسیب به بافت های سالم مجاور را کاهش داد.
  • آسیب به بافت های سالم را به حداقل می رساند و بهبودی بیمار را سرعت می بخشد.

چالش های جراحی روباتیک از راه دور

یکی از مشکلات عمده جراحی از راه دور مدت زمان تأخیر است که شامل تأخیر زمانی در انتقال بازخورد شنیداری، دیداری و حتی لمسی بین دو مکان دور است. زمان تأخیر ایده‌آل کمتر از 100 میلی‌ثانیه است و زمان تأخیر بیشتر از 300 میلی‌ثانیه باعث ایجاد عدم دقت در کار با ابزار می‌شود.

به عنوان مثال، یکی از اشکالات VIP داشتن میانگین زمان تاخیر 606 ± 760 میلی ثانیه ای است. اولین کوله سیستکتومی از راه دور، که در سال 2001 انجام شد، زمان تاخیر 155 میلی ثانیه داشت. علاوه بر این، نمونه اولیه داوینچی، که در سال 2008 برای بررسی امکان سنجی آن، در یک برنامه جراحی از راه دور استفاده شد، 340 میلی‌ثانیه زمان تأخیر داشت.

اگرچه زمان تأخیر کمتر از 100 میلی ثانیه با کابل های فیبر نوری پرسرعت امروزی و یک حالت انتقال ناهمزمان اختصاصی (ATM) قابل دستیابی است، اما تکنسین ها باید برای حفظ این سرعت در طول عمل جراحی حضور داشته باشند. جالب توجه است که محققان اثرات آموزش زمان تأخیر را مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند که می توان با آموزش تله اپراتور، بر درجه ای از عدم دقت ناشی از تأخیر زمانی غلبه کرد.

ارائه اطلاعات لمسی

سیستم جراحی از راه دور معمولی یک اشکال بزرگ دیگر داشت. آن این بود که در ارائه اطلاعات لمسی ناکام بود و اپراتور تنها بر بازخورد بصری تکیه می کرد. فناوری که امکان انتقال اطلاعات لمسی را به اپراتور از راه دور فراهم می‌کند، بازخورد هپتیک نامیده می‌شود. این یکی از ویژگی‌های مهم یک سیستم جراحی رباتیک بی‌سیم است زیرا به جراح اجازه می‌دهد قوام بافت و کشش درون بخیه ها را احساس کند، که از آسیب به بافت های ظریف یا پاره شدن بخیه در طول عمل جلوگیری می‌کند و اعتماد به نفس جراح را افزایش می‌دهد.

نمونه اولیه جراحی از راه دور با فناوری بازخورد لمسی به نام Telelap Alf-x در سال 2015 معرفی شد که میانگین زمان کوله سیستکتومی تجربی را 60 دقیقه کاهش داد. این سیستم همچنین مجهز به فناوری ردیابی چشم بود که حرکات بازوهای رباتیک را هنگامی که چشم‌های اپراتور روی صفحه نمایش ثابت نیستند متوقف می‌کند و با استفاده از قطعات قابل استفاده مجدد کم‌هزینه، مقرون به صرفه‌تر می‌شود. در سال 2017، یک سیستم جدید جراحی از راه دور تحت حمایت ام آر آی معرفی شد که می تواند مداخلات پوستی را انجام دهد و با درجات مختلف فشار پنوماتیک، بازخورد لمسی را به اپراتور ارائه دهد.

سایر عواملی که مانع پیاده سازی فناوری جراحی از راه دور در محیط بالینی امروزی می شود به شرح زیر است:

  • دشواری دستیابی به تجهیزات
  • نبود برنامه آموزشی توسعه یافته یا رویه های عملیاتی استاندارد (از جمله برای تعمیر و نگهداری تجهیزات)
  • نیاز به توسعه یک شبکه جهانی
  • مسائل تامین مالی
  • مسائل حقوقی متفاوت کشورها
  • موضوع صورتحساب و توزیع هزینه عملیات و هزینه تسهیلات در مراکز درمانی

https://roboticsbiz.com/robotic-telesurgery-benefits-and-challenges/

این مطلب را با دوستانتان به اشتراک بگذارید:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید: